روزهای فراق

آقای خوبم،سلام 
سلامی از راهی دور بادلی نزدیک 
این ماه،ماه شماست واین روزها ،روزشماکه ارادتمندان و عاشقان وجودتان برای عرض ارادت به حضورتان بشتابند و لبان عطشناکشان را به جرعه ای محبت سیراب کنند. 
اینجاساعت به وقت عاشقیست.اینجاست که نه هرم گرمای ظهر تابستان و نه سوز سرمای سحرگاه زمستان،توان آن رادارند که عاشقان ودلدادگان رااززیارت آستان ملک پاسبانتان مانع شوند 
و چه میگذرد بر دل این دورافتاده ازحریم عاشقیت ارباب... 
چه میتوانم کرد... 
جزحسرت... 
آنگاه که عکس گنبد زیبایتان رامیبینم و ناخودآگاه دست ادب برسینه میایستم و زمزمه میکنم اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی... 
وگونه هایم که خنک میشوند به سیلاب اشکی که اذن نمیخواهندازمن 
که گمانم اذن ازشماگرفته اند این چشمان برای بارانی شدن 
که بارؤیت حریم پاکتان ناخوداگاه بارانی میشوند 
آنهم ازنوع بهاری .... 
وسخت تر از آن التماس دخترکم... 
اوکه هنوز دوبهاربیشترازعمرش نگذشته است 
برمن بگویید درحرم چگونه دست برسرش کشیده اید که اینگونه عاشق است؟که اشک میریزد و پای میکوبد و باچشمانش التماسم میکند که حرم بیارمش؟ 
آقای من 
مولا وسرور من 
دلش رابه شماداده است 
به شما سپردمش 
به کنیزی بپذیریدش 
ومارایاری رسانید که خوب تربیت کنم کنیزتان را...